فرم و شکل ویلا سرخاب برخاسته از زمینه و ویژگی های اقلیمی منطقه میباشد.
به دلیل آفتاب های تند و سوزان منطقه فرم معماری ویلا با پوسته بیرون زده تعریف شده است.
این ایده و کانسپت به مثابه شخصی است که با قرار دادن دست بر روی پیشانی خود از برخورد آفتاب سوزان بر چشمان خود جلوگیری می‌نماید.
قیاس شخصی همواره یکی از روش های مناسب در جهت عملکرد بهتر بنا میباشد که حالت و فرم بنا برگرفته از عملکرد و حالت انسان در محیط میباشد.
بنابراین میتوان گفت چشمان انسان که در برابر آفتاب محافظت میگردد در اینجا پنجره‌های کشیده بنا میباشند که با پوسته بیرونی شکل گرفته در اطراف آن کاملا از اشعه آفتاب محفوظ میباشند.
باتوجه به این قیاس شخصی، بنا نیز همانند یک شخص سعی در تطبیق و کنترل محیط دارد.
قاب بیرون زده سرتاسری در اطراف حجم علاوه بر مزایا ذکر شده از جهت موضوعات زیباشناختی و سایه و روشن و همچنین یکپارچگی فرم حائز اهمیت میباشد.
باتوجه به ابعاد و عرض کم سایت پروژه، سازماندهی بنا به صورت L طراحی شد و تورفتگی ورودی و همچنین استخر به عنوان مکمل ساختار فضاهای درونی پلان در فضای باز و خالی این ترکیب سازماندهی گردید.
انسجام قوی بین فضاهای باز و بسته در نتیجه این نوع سازماندهی مورد تاکید بود و بااین رویکرد طراحی ارتباط بیشتر بیرون و درون معماری به طور ویژه در معماری این ویلا شاخص است.
از سوی دیگر سلسله مراتب ورودی متاثر از این سازماندهی در این طرح نیز از اهمیت خاصی برخوردار میباشد که عمدتا تاثیر این موضوع با حرکت کاربران در کنار آب استخر و همچنین دعوت کنندگی ایجاد شده با تورفتگی فضای ورودی، قابل مشاهده است.
سازماندهی داخل پلان علاوه بر ایده‌های تفکیک فضاهای خصوصی و عمومی، متاثر از این موضوع که فضایی عمومی و پذیرایی باید در ارتباط مستقیم بصری با استخر و محیط باغ باشد، صورت گرفته است.
کاربر ویلا پس از عبور از کنار استخر و دعوت کنندگی شکل گرفته، در فضایی داخلی نیز همچنان در ارتباط با فضا شاخص استخر و محیط بیرون میباشد.
بنابراین فضایی دنج شکل طراحی شده در کنار شومینه و همچنین دید مناسب در نظر گرفته شده با پنجره‌های کشیده سرتاسری، فضای شاخصی را در ساختار پلانی ایجاد نموده است.
